Κατηγορίες

Σκύλος και Αλλεργίες – Τι πρέπει να κάνεις

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι αλλεργικοί στις γάτες. Ή τους σκύλους. Που όταν πλησιάζουν τα πλάσματα που για πολλούς είναι οι καλύτεροι σύντροφοι, άλλοι γεμίζουν εξανθήματα και άλλοι δακρύζουν.

Αλλεργίες όμως μπορεί να εμφανίσουν και οι σκύλοι. Μπορεί δηλαδή και ο δικός τους οργανισμός να έχει έντονη αντίδραση σε ουσίες που το ανοσοποιητικό τους σύστημα αναγνωρίζει ως ξένες. 

Για παράδειγμα, όταν ένας σκύλος ξύνεται συχνά, το πρώτο που θα σκεφτεί κανείς είναι ότι έχει παράσιτα. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι λόγοι που ευθύνονται για τον κνησμό, όπως για παράδειγμα οι αλλεργίες.

 

Σκύλοι και αλλεργία - Κυριότερες μορφές αλλεργιών

 

Η αλλεργική δερματίτιδα από ψύλλους. Η αλλεργία στους ψύλλους προκαλείται από πρωτεΐνες στο σάλιο των ψύλλων. Τους προκαλεί φαγούρα, ειδικά στη βάση της ουράς. Το δέρμα του σκύλου μπορεί να γίνει κόκκινο και να εμφανίσει φλεγμονές και κηλίδες. Μέχρι σήμερα δεν είναι γνωστή καμία φυλετική προδιάθεση, η οποία να ευθύνεται για την εκδήλωση της αλλεργικής δερματίτιδας από ψύλλους (Α.Ψ.Δ.). Συνήθως αυτό το είδος αλλεργίας προκαλείται από τους ψύλλους της γάτας (Ctenocephalides felis), οι οποίοι έχουν την ικανότητα να μεταπηδούν αδιακρίτως από τον ένα ξενιστή στον άλλο, όντας λιγότερο συνδεδεμένοι με το είδος του ξενιστή τους. Η αλλεργία στους ψύλλους μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά όχι πριν από τον έκτο μήνα ζωής του ζώου.

 

Οι τροφικές αλλεργίες (αλλεργία σε συστατικά της τροφής). Προκαλούν φαγούρα στο δέρμα – κυρίως στα αυτιά και τα πόδια. Συνήθως συνοδεύονται και από γαστρεντερικά συμπτώματα. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που πρέπει να ενημερωνόμαστε για τη σωστή διατροφή των σκύλων. Σε έναν υγιή σκύλο δημιουργείται ανοσολογική ανοχή έναντι στα συστατικά των τροφών. Όμως, σε περίπτωση που μειωθεί η προστατευτική δράση του εντερικού βλεννογόνου, τα αλλεργιογόνα ενδέχεται να ξεπεράσουν τον εντερικό φραγμό και να προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση. Σύμφωνα με τις τρέχουσες μελέτες, πιθανά αλλεργιογόνα για σκύλους αποτελούν οι πρωτεΐνες ή οι πρωτεϊνικές ενώσεις συγκεκριμένου μεγέθους, που περιέχονται στην τροφή. Τα πιο κοινά αλλεργιογόνα είναι το βοδινό, το κρέας, το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα αυγά, το σιτάρι και το κοτόπουλο. Οι τροφικές αλλεργίες στους σκύλους δεν οφείλονται σε κάποια προδιάθεση βάσει φυλής ή φύλου, ενώ ενδέχεται να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία. Μια πραγματική αλλεργία σε τροφή προϋποθέτει ότι ο σκύλος κατανάλωνε μια συγκεκριμένη τροφή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα πριν από την εκδήλωση μιας υπερβολικής αντίδρασης.

 

Τα περιβαλλοντικά αλλεργιογόνα ή αλλεργία σε αντιγόνα του περιβάλλοντος (ατοπία). Η σκόνη, η γύρη και η μούχλα μπορεί να προκαλέσουν ατοπικές αλλεργικές αντιδράσεις ή ατοπική δερματίτιδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι εποχικές – ο σκύλος έχει κνησμό ορισμένες περιόδους του χρόνου. Περίπου το 15% του πληθυσμού των σκύλων έχουν ατοπία (αλλεργία σε αντιγόνα του περιβάλλοντος). Σε αντίθεση με την αλλεργία στους ψύλλους, ορισμένες φυλές, όπως για παράδειγμα Τεριέ, Γκόλντεν Ριτρίβερ, Λαμπραντόρ Ριτρίβερ, Δαλματίας, Γερμανικός Ποιμενικός, Μπόξερ, Αγγλικό Μπουλντόγκ, Αγγλικό και Ιρλανδικό Σέττερ και Σαρ Πέι, έχουν προδιάθεση για ατοπία. Η πάθηση εμφανίζεται συνήθως μεταξύ του πρώτου και του τρίτου έτους ζωής του σκύλου, πολύ σπάνια πριν από τον έκτο μήνα ζωής του ή σε πιο ηλικιωμένους σκύλους.

 

Σκύλοι και Αλλεργία – Συμπτώματα

 

Το κύριο σύμπτωμα όλων των αλλεργιών στους σκύλους είναι ο κνησμός. Εάν ο σκύλος εκδηλώσει αλλεργία στο τσίμπημα ψύλλου, επηρεάζεται κυρίως το πίσω μισό μέρος του σώματος, το πίσω μέρος της πλάτης, τα καπούλια, η βάση της ουράς, τα πίσω πόδια και η κοιλιά. Οι σκύλοι ξύνονται έντονα σε αυτά τα σημεία, με αποτέλεσμα να δημιουργείται συχνά οξεία αυτοτραυματική ή πυοτραυματική δερματίτιδα, το λεγόμενο «θερμό σημείο», δηλαδή μια φλεγμονώδη και υγρή πληγή, που προκαλείται από τον έντονο κνησμό. Αυτές οι περιοχές συχνά αποικίζονται με βακτήρια και ζυμομύκητες, γεγονός που εντείνει περαιτέρω το αίσθημα κνησμού.

Στην ατοπία και την τροφική αλλεργία, τα συμπτώματα φαγούρας είναι πολύ παρόμοια, κάνοντας δύσκολη τη διάγνωση του είδους της αλλεργίας. Ο κνησμός εμφανίζεται στην περιοχή της κεφαλής, στα πόδια, στους ώμους, στην κοιλιά και στην εσωτερική περιοχή των μηρών, καθώς και στα αυτιά. Στα πόδια εκδηλώνονται φλεγμονές στα μεσοδιαστήματα των δαχτύλων του ποδιού και στην κάτω πλευρά των ποδιών, ενώ στα αυτιά παρατηρούνται φλεγμονές του εξωτερικού ακουστικού πόρου. Στο πληγωμένο δέρμα αποικίζουν συχνά βακτήρια και ζυμομύκητες, που προκαλούν λοίμωξη και επιπλέον φαγούρα.

 Επιπλέον, η τροφική αλλεργία είναι πιθανό να συνοδεύεται από γαστρεντερικά συμπτώματα όπως εμετός, διάρροια, φούσκωμα, έντονο κοιλιακό άλγος, καθώς και ασχημάτιστα κόπρανα.

Όλες οι δερματικές αντιδράσεις ενέχουν τον κίνδυνο δευτερογενούς μόλυνσης. Καθώς ο σκύλος ξύνει, δαγκώνει και γλείφει συνεχώς το δέρμα του, κινδυνεύει να το κάνει ευάλωτο σε μύκητες και βακτηριακές λοιμώξεις που μπορεί να απαιτούν θεραπεία.

 

Θεραπεία Αλλεργιών σε Σκύλους

 

Η θεραπεία αλλεργιών στους ψύλλους συνίσταται από τη συνεπή καταπολέμηση των ψύλλων και την προφύλαξη του σκύλου από αυτούς. Ομοίως, τα υπόλοιπα ζώα που διαμένουν στο σπίτι θα πρέπει να υποβάλλονται σε τακτική θεραπεία κατά των ψύλλων, έτσι ώστε ο αλλεργικός σκύλος να μην έχει καμία επαφή με ψύλλους. Επιπλέον, σε περίπτωση προσβολής από ψύλλους, χρειάζεται απαραιτήτως θεραπεία και σχολαστικός καθαρισμός της περιοχής. Εάν ο αλλεργικός σκύλος εκδηλώσει κνησμό, μπορείτε να τον αντιμετωπίσετε με κατάλληλα παρασκευάσματα, προκειμένου να προληφθεί η εμφάνιση δευτερογενών λοιμώξεων.

 

Σε περίπτωση τροφικής αλλεργίας, καλό θα ήταν να εντοπίσετε το αλλεργιογόνο (π.χ. βοδινό), διότι αποφεύγοντας το αλλεργιογόνο μπορείτε να συνεχίσετε να ταΐζετε κανονικά το σκύλο σας. Εάν δεν είναι εφικτό να εντοπιστεί το αλλεργιογόνο ή εάν ο σκύλος αντιδρά σε πολλές πρωτεΐνες, το ζώο μπορεί να υιοθετήσει μια διατροφή με υδρολυμένες πρωτεΐνες. Σύμφωνα με δερματολόγους, για την επιβεβαίωση ή τον αποκλεισμό μιας τροφικής αλλεργίας το μόνο που συνιστάται είναι μια δίαιτα εξάλειψης ή μια διατροφή αποκλεισμού. Σε μια τέτοιου είδους δίαιτα ο σκύλος θα πρέπει να τρέφεται για περίοδο τουλάχιστον οκτώ εβδομάδων με μία πηγή πρωτεΐνης και υδατάνθρακα, την οποία δεν έχει λάβει ποτέ έως τώρα. Δεδομένου ότι ο σκύλος δεν είχε μέχρι στιγμής έρθει σε επαφή με αυτές τις ουσίες, δεν μπορεί να αντιδράσει σε αυτές. Κατά τη διάρκεια της δίαιτας αποκλεισμού θα πρέπει να υπάρχει σαφή βελτίωση των συμπτωμάτων. Μετά την εξάλειψη των συμπτωμάτων θα πρέπει να επιχειρήσετε να δώσετε ξανά στο σκύλο την τροφή που συνήθιζε να τρώει, πριν από την έναρξη της δίαιτας αποκλεισμού. Εάν εμφανιστούν και πάλι τα συμπτώματα, αυτό αποτελεί ένδειξη ύπαρξης μιας τροφικής αλλεργίας.

 

Η θεραπεία της ατοπίας αποτελεί μια πολύ ιδιαίτερη πρόκληση, δεδομένου ότι είναι σχεδόν αδύνατο να αποφευχθεί το αλλεργιογόνο. Εάν ο κνησμός περιορίζεται σε λίγους μήνες το χρόνο, είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί με φάρμακα που καταπραΰνουν τη φαγούρα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η τοπική θεραπεία αποτελείται από σαμπουάν και πλύσεις, όπως και φάρμακα για την φαγούρα και προσφέρει άμεση, αλλά βραχυπρόθεσμη ανακούφιση. Επίσης καλό θα ήταν τα “ατοπικά” σκυλιά να λούζονται τουλάχιστον μία φορά κάθε δύο εβδομάδες με ένα υποαλλεργικό σαμπουάν.  Η ανοσοθεραπεία με συγκεκριμένα αλλεργιογόνα φαίνεται πως βελτιώνει τα κλινικά συμπτώματα στο 50-80% των σκύλων στους οποίους η θεραπεία χορηγείται από 6-12 μήνες. Η θεραπεία πρέπει να συνεχιστεί για τουλάχιστον 12 μήνες πριν αποφασιστεί πως είναι αναποτελεσματική.

Σε κάθε περίπτωση, η επίσκεψη στον κτηνίατρο θα πρέπει να είναι άμεση. Ο εξειδικευμένος γιατρός θα προσδιορίσει την πάθηση και θα ορίσει την κατάλληλη θεραπεία η οποία συχνά περιλαμβάνει ειδική φαρμακευτική αγωγή.

 

Σκύλος Διατροφή

Λιχουδιές Σκύλου 

Αξεσουάρ 

  • Δεν είσαι μέλος;

Έχετε ήδη λογαριασμό;
Σύνδεση ή Επαναφορά κωδικού